W Przestrzeni Serca, W Domu Duszy - Blog - Sylwia Sadowska

Dusza pokazuje, że w przyszłym roku, w marcu, gdy minie dziesięć lat naszej wspólnej, świadomej drogi, ona planuje stać już w świetle. Będzie to oznaczało ostateczne ukończenie ziemskiej nauki.

W rozwoju Dusza upraszcza człowieka tak bardzo, że aż zadziwia. Z zawiłości świata i człowieczeństwa, wychodzimy do Boskiej Prostoty, którą postrzegam jako przepiękną jakość energetyczną, Boską Barwę, Boski Promień, o subtelnym, przejrzystym błękicie.

Poziom szczęśliwości i wzruszenia, zdolność odczuwania zachwytu, radości z cudu człowieczego życia jest niewiarygodna. Jak sądzę dlatego, że w człowieku dotyczy Duszy w jej wzroście. Razem możemy Pełniej.

Uświadomienie: ciało trzeba nasycać stanem Pełni, czyli: Wszystko Już Jest. Procesy i przebudowa będą szły łatwiej, a ciało będzie reagować łagodniej.

W Istocie rzeczy wszystko w całości jest Pełnią Siebie.^*)

To już jest widać wyraźnie: Dusza nie odpuści, aż nie stanę się dokładnie taką, jaką ona chce mnie widzieć. Jaką chce mnie (u)kształtować.

Droga z Duszą, jest sztuką interpretacji tego, co ona chce nam przekazać.

Zastanawiam się, czy pragnienie niczym nieuwarunkowanej wolności zanurzonej w Bogu, które mam głęboko w osi serca, ma szansę zrealizować się na Ziemi i w człowieczeństwie. Czuję też od zawsze, że to pragnienie Duszy. 

Dzisiejszy dzień był zupełnie szalony.

Teraz już mi się nie zgubisz (nie zapomnisz). – Powiedziała Dusza.

Zapytałam Duszę, jak poruszać się w świecie względności wszystkiego, gdzie czerń i biel istnieją obok siebie na równych prawach, a na każde zdarzenie można spojrzeć ze światła i z cienia. My także jesteśmy względnością.

Bądź Rzeką. Nurt Życia Cię Poprowadzi.

Ufaj prowadzeniu Serca, nawet, jeśli nie rozumiesz, dokąd ono zmierza. Tu przemawia do ciebie Dusza.

W centrum to znaczy, w osi swojego człowieczeństwa.

Już nic nie musisz robić, ja się wszystkim zajmę. Tylko utrzymuj kierunek. - Dusza.

Jedność ludzkości jest i będzie drogą (jakością) nowych czasów. Ludzie są zdolni do piękna. Naszą naturą jest dobro. Skupiajmy się na tym, co nas łączy.

Gdy patrzę sercem, gdy jestem w nim, w czuciu, w ciele, to wiem, że patrzę Duszą - jej perspektywą.

Ciało i jego potrzeby, są teraz bardzo ważne. Opiekujmy się nim. Opiekujmy się sobą.

Uwolnić się od ludzkiego postrzegania, by pozwolić na coś większego. Uwolnić się od wewnętrznych ograniczeń do wolności, pozostając jednocześnie w człowieczeństwie. W życiu.

Zakładam, że Dusza daje w doświadczeniu tyle, ile człowiek jest w stanie znieść i że się mną opiekuje, gdy przechodzę osobiste niemożliwe.

Staram się zlepki rozpoznań drogi z Duszą składać w spójną całość osobistego światopoglądu. Staram się siebie składać w człowieczeństwie, do stanu dającej się ogarnąć pojęciem serca i świadomości pełni. Ten proces się nie kończy. 

Wierzę, że Życie się nami opiekuje i że czasy sztormu (weryfikacji) w których w tej chwili żyjemy, wyprowadzą nas na spokojne wody wolności, samorozpoznania, spełnienia ludzkości.

Wyruszyłyśmy z Duszą w podróż, by doświadczyć zaprzeczenia i odnaleźć w nim siebie.

Pierwsze: kiedy zadziewają się we mnie procesy przyglądam im się z uwagą. Ponieważ dzieją się już rzadko, ciekawi mnie, jaka nowa karta Duszy (mnie) odsłoniła się. Drugie: kluczowe jest byśmy pozostawali w równowadze w dobie wzrastającej manifestacji. Przestrzeń jak lustro, natychmiast odbije ci ciebie.