Rozważania Poza Czasem

To już jest widać wyraźnie: Dusza nie odpuści, aż nie stanę się dokładnie taką, jaką ona chce mnie widzieć. Jaką chce mnie (u)kształtować.

Dzisiejszy dzień był zupełnie szalony.

Lubiłam w przeszłości przesiadywać na progu domu. Dziś także lubię. Bardzo. Jest w tym uczucie na pograniczu światów, jest ciche lecz silne jak stal wrażenie dotykania podszewki życia. Próg. Granica pomiędzy prywatną przestrzenią domu i tym, co na zewnątrz. Tym co w tobie i poza tobą. Granica lub przejście... Dlaczego by tego nie połączyć dla pełni życia w harmonii TU?

Dni piękne i błogie. Dni dobre, pełne słońca, co nie znaczy, że pozbawione życiowego balastu. Plus i minus w parze. Unia.

Pobyt Duszy na Ziemi, jej bliskość, to okazja do kolejnych rozmyślań i przypatrywania się regułom ziemskiego doświadczania. Dotyczą one nas wszystkich, bez wyjątku, czy się z nimi zgadzamy, czy nie.

Spotykam ludzi, u których widzę wielką tęsknotę serca. Ludzie ci czują się nieszczęśliwi. I jeśli tylko pozwolą sobie na szczerość, opowiadają o wewnętrznej pustce, której nie mogą zapełnić.

Dobro i zło, prawo i lewo, światło i cień, góra i dół, to dwie opcje rzeczywistości. Jest jeszcze trzecia: stan pomiędzy. Dziś o wewnętrznej wolności, czyli pomiędzy nocą, a dniem doświadczenia.

Miłość jest potężną, prastarą siłą. Ma moc sięgać głęboko w doliny doświadczeniowe.

Dziś z wielką wdzięcznością i niemałym wzruszeniem wspominam Tę, która wcielona tu w ciało, w istotę, nazwaną Chrystusem, przyniosła światu Ścieżkę Miłości, Ścieżkę Serca.

Wpis został opublikowany w magazynie Nowa Ziemia. Link do wersji eklektronicznej znajdziesz TUTAJ.

Wolność, radość, miłość, światło to naturalny stan każdej Duszy. Wszystko inne jest doświadczeniem.

Wszystko jest jedną Wielką Czującą, Pulsującą Życiem Istotą. Czujesz to?

Czasem Wszechświaty się smucą.