Dusza
Jesteśmy istotami wielowymiarowymi. Mamy ciało fizyczne i ciała energetyczne. Wszystko to spaja w całość Dusza, Twój osobisty łącznik z Bogiem. Nie Ty masz Duszę, to Ona ma Ciebie. Doskonałością jest, żebyście mieli SIEBIE NAWZAJEM.
Wolność, miłość, radość, są naturalnymi stanami Duszy. Prawdziwe jest światło Boga w Tobie. Ono stanowi Twoją oś. Reszta jest zewnętrzna. Reszta jest doświadczeniem. Jeśłi umysł należy do świata, to serce jest Duszy. Jeśli jesteś tego świadomy, znasz drogę.
Każda Dusza ma swoją historię. Żyj tak, żeby chciała Ci ją opowiedzieć.
Dusza pokazuje, że w przyszłym roku, w marcu, gdy minie dziesięć lat naszej wspólnej, świadomej drogi, ona planuje stać już w świetle. Będzie to oznaczało ostateczne ukończenie ziemskiej nauki.
W rozwoju Dusza upraszcza człowieka tak bardzo, że aż zadziwia. Z zawiłości świata i człowieczeństwa, wychodzimy do Boskiej Prostoty, którą postrzegam jako przepiękną jakość energetyczną, Boską Barwę, Boski Promień, o subtelnym, przejrzystym błękicie.
Poziom szczęśliwości i wzruszenia, zdolność odczuwania zachwytu, radości z cudu człowieczego życia jest niewiarygodna. Jak sądzę dlatego, że w człowieku dotyczy Duszy w jej wzroście. Razem możemy Pełniej.
W Istocie rzeczy wszystko w całości jest Pełnią Siebie.*)
Teraz już mi się nie zgubisz (nie zapomnisz). – Powiedziała Dusza.
Zapytałam Duszę, jak poruszać się w świecie względności wszystkiego, gdzie czerń i biel istnieją obok siebie na równych prawach, a na każde zdarzenie można spojrzeć ze światła i z cienia. My także jesteśmy względnością.
Ufaj prowadzeniu Serca, nawet, jeśli nie rozumiesz, dokąd ono zmierza. Tu przemawia do ciebie Dusza.
Już nic nie musisz robić, ja się wszystkim zajmę. Tylko utrzymuj kierunek. - Dusza.
Gdy patrzę sercem, gdy jestem w nim, w czuciu, w ciele, to wiem, że patrzę Duszą - jej perspektywą.
Ciało i jego potrzeby, są teraz bardzo ważne. Opiekujmy się nim. Opiekujmy się sobą.
Uwolnić się od ludzkiego postrzegania, by pozwolić na coś większego. Uwolnić się od wewnętrznych ograniczeń do wolności, pozostając jednocześnie w człowieczeństwie. W życiu.
Zakładam, że Dusza daje w doświadczeniu tyle, ile człowiek jest w stanie znieść i że się mną opiekuje, gdy przechodzę osobiste niemożliwe.