Ziemski egzamin Duszy.

Dusza pokazuje, że w przyszłym roku, w marcu, gdy minie dziesięć lat naszej wspólnej, świadomej drogi, ona planuje stać już w świetle. Będzie to oznaczało ostateczne ukończenie ziemskiej nauki.

Zakończenie nauki, nie znaczy zakończenia życia. Doświadczenie (jako zbiór danych) nadal trwa, tyle, że będzie się teraz odbywać w świetle Duszy. Ciemność była, czas na jasność – dla równowagi i rozpoznania świata w obu aspektach jego dualnej konstrukcji.

W marcu przyszłego roku, będzie dekada zmian i podążania za Duszą. Pod koniec drogi tego wielkiego projektu, widzę wyraźnie, że w istocie rzeczy był on (i jest) czasem ziemskiego egzaminu. Jej rozliczaniem się z doświadczeniem. Dusza przeprowadza go, gdy uzna, że zdobyła wszystkie założone lekcje, poznała dobrze świat, jego strukturę i zasady życia. Spróbowała dualizmu, zanurzając się tak w trudach, jak i pięknie doświadczenia. Odnalazła w nich siebie i równowagę, więc jest gotowa wyruszyć z ziemskiego przystanku w dalszą kosmiczną podróż.

Dekada drogi, dekada zmian. Cel: ku światłu Duszy na Ziemi, ku świadomemu człowieczeństwu

Gdy spojrzeć na sprawy z perspektywy zbliżającej się mety, widać wyraźnie, że ten złożony proces składał się z kilku ważnych wątków:

wyjścia Duszy z doświadczeniowego kotła: źródła drabiny ewolucyjnej (10-30 tys.)
Wstępnej integracji Duszy, dającej jej możliwość rozpoczęcia procesu wspinania się po drabinie ewolucyjnej, w kierunku wolności doświadczeniowej na Ziemi (źródła 40 i 50 tys., tu kontakt z człowiekiem).
„Ziemskiej matury” (poziom, 70 tys.) - momentu oficjalnego rozliczenia drogi, uzyskanie statusu absolwenta ziemskiej szkoły.
Dalszych procesów integracji, scalania się, rozwoju i ewolucji Duszy, zmian i rozwoju człowieka (wspinanie się po rozwijającej się drabinie /globalna ewolucja). Tu trzyletnie studia Duszy nad Ziemią z poziomu wolności absolwentury (m.in. badanie ziemskich gęstości) integracja głębokiej podświadomości.
Ponad trzyletni proces wstępnej transformacji ciała, zintegrowany z globalnymi przepływami. Cel: przygotowanie materii (ludzkiego ciała) do stanu rozświetlenia (nowy model energetyczny ciała, m.in. do życia w zmieniających się warunkach energetycznych).
Ostateczna transformacja Duszy do boskości, jako ostatni etap egzaminu ziemskich umiejętności Duszy (egzamin z człowieczeństwa).
Przygotowanie do przejawienia darów, planów, zadań i celów rozwojowych. Połączenie człowieka z przepływem życia, Bogiem, Matką Planetą, czyli pełnia istnienia Duszy w człowieczeństwie.

Podstawą drogi, jest ewolucja Duszy, którą ona przejawia w człowieku, przygotowując siebie i wcielenie do transformacji w boskości.

W drodze kontynuowana i doskonalona była (rozpoczęta wcielenia wcześniej) umiejętność kontaktu, komunikacji i połączenia z ciałem (człowiekiem) jako aspektem zbierającym doświadczenia. Dusza, gdy rozpoczęła ze mną wspólną, świadomą drogę, miała już pewne umiejętności w tym zakresie. Jej zadaniem było przebić się przez moją nieświadomość i uwarunkowania, przebudzić, przekazać wiedzę, nauki o świecie, Duszy, człowieczeństwie. Rozpocząć procesy transformujące, by można było przez ciało, jak przez krystaliczną soczewkę doświadczać materii, a dalej przejawić duszowe cele projekty, zadania, powołanie.

W proces ostatecznej transformacji weszłyśmy z początkiem października 2024. Dusza przemienia ciało. Jest to ostatni element zmian przygotowujących ją do stanięcia w swoich boskich możliwościach i przejawienia tego w człowieku. To szereg zabiegów, które Dusza integruje z globalnymi zmianami energetycznymi, wplatając swoją własną nić ewolucją w planetarne procesy.

Bliskość Duszy z człowiekiem

Ważnym i podstawowym elementem tego wątku, był proces integracji plecaka doświadczeń, do którego Dusza potrzebowała świadomej relacji z człowiekiem, jego otwarcia się na jej mądrość, procesy czyszczenia, wypracowanie drogi serca (domu wewnętrznej mocyi i ciszy, jako osi serca). Czyli przyjaźń, miłość podstawą relacji pomiędzy Duszą, a człowiekiem - jej materialnym przejawieniem. Był to szereg procesów opisywanych na blogu, będących pracą w obszarze energii, ciała, emocji i umysłu. Polegało to na układaniu, transformowaniu, odciążaniu nas z doświadczeniowego chaosu, w stan uporządkowanej, zrównoważonej energii ziemskiej drogi Duszy. Efektem tego, jest jej zharmonizowanie do równowagi pomiędzy światłem i ciemnością doświadczeń. Wyprowadzenie człowieka do samoświadomości, wewnętrznego wykrystalizowania (proces wciąż trwa). Postawienie go, siebie w stan boskości, która jest przygotowaniem się na nieuwarunkowaną Ziemią Obecność Boską w Duszy najpierw, a dalej w człowieku. Umożliwia to Wielkiej Pierwotnej Energii doświadczać rzeczywistości bezpośrednio przez nas (Dusza światłowód do Boga).

Egzamin z nauk Duszy, egzamin ze świadomego człowieczeństwa

Patrząc z perspektywy przebytej drogi, przychodzi zrozumienie procesów zimowego cyklu, który (już wtedy, będąc bezpośrednio w zdarzeniach) nieświadomie nazywałam sprawdzianem z nabytych umiejętności. Świadomość przychodzi z ciszy podoświadczeniowej. Ile razy jest tak, że gdy spojrzysz na sprawy z dystansu, one układają się w zrozumienie. Gdy obejrzysz się za siebie, z perspektywy zdobytej wiedzy, możesz złożyć puzzle doświadczeń w spójną całość. Lubię mieć szerszą świadomość sensu zdarzeń. Tak buduję wiedzę o świecie, sobie i Duszy - jej roli w moim życiu. Są to skrawki, które staram się składać w całość, by choć w jakimś stopniu zrozumieć jej świat i reguły doświadczenia.

Zimowe miesiące były sprawdzaniem z umiejętności obsługi siebie (umysł, emocje, ciało, przestrzeń) i życia (prawa doświadczeniowe). Sprawdzianem z nauk Duszy, wiedzy na temat ziemskich i kosmicznych reguł, zasad energetycznych. Dusza zaś, wprowadzając mnie w ostateczną weryfikację, rozsypała człowieczeństwo i sprawdzała siebie samą w dostępie i umiejętności złożenia tego na powrót w integralną całość. Ten proces nadal trwa. Dusza mnie/ siebie weryfikuje. Nie boi się wyzwań.

Transformacja ciała

To ostatni etap dążeń Duszy prowadzący do rozliczenia ziemskiej drogi. Globalne procesy wspierają ją, ale także wymagają umiejętności radzenia sobie z zawirowaniami, które z tego wynikają. Do ostatniego etapu egzaminu, Dusza przygotowywała się przez ostatnie dziewięć lat, choć cała jej ziemska droga pracowała i pracuje na ten finisz. Pierwsze pięć poziomów udało się sprawnie i szybko przejść. Poziom szósty był przejściem pomiędzy starym, a nowym. Wyraźną linią, zmianą jakości ku światłu. Obecny, siódmy etap jest transformacją zadziewającą się w nowych jakościach lekkości. Nieustannie zwiększa się spokój, stabilność i kontrola Duszy nad ciałem.

Kilka wątków z drogi (perspektywa człowieka)

Zima była trudna, o czym tu piszę (blog jako autoterapia) aby oddać, wypuścić energie doświadczeń, przetransformować je, przekuć w wewnętrzną moc. Bo fakt: z cyklu podziemnego urodziła się siła, spokój i samostanowienie. Świadomość siebie na kolejnym pozimie.

Duży obszar drogi rozwoju, transformacji i prowadzenia Duszy, wypełniały procesy prowadzące do wewnętrznej mocy (mocy człowieka), która na Ziemi w drodze ludzkich doświadczeń zaburzyła się. Powrót do wewnętrznego królestwa, jest zbieraniem utraconych czy utkniętych w doświadczeniu cząstek siebie (Duszy)
Zima była czasem, w którym przechodziłam głęboką weryfikację siebie. Testowałam w praktyce zdobytą wiedzę i umiejętności świadomego poruszania się w sztormie energetycznym. Przechodziłam egzaminy z samoświadomości (emocjonalność, umysł, ciało, energia, znajomość zasad ziemskiej gry, kosmicznych praw natury, cele życiowe, wierność swoim zasadom, droga z Duszą, nawigacja serca). Starałem się też dzielić tym, co Dusza doradzała, by okiełznać szalejący umysł, pozostać przy sobie, więc przy niej. Drogą było serce.
Dusza, wprowadzając mnie w kolektywne głębokości, weryfikowała swoje umiejętności, zrównoważenie i wolność na Ziemi. Umiejętność prowadzenia człowieka w ziemskich realiach (możliwość wpływania Duszy na materię).
Dusza aby wysoko ukończyć ziemską naukę, musiała dokonać gruntownej integracji całej swojej drogi, szczególnie zaś człowieka jako narzędzia zbierającego doświadczenia, ale także najbardziej uwarunkowanego aspektu bycia Duszy w tym świecie. Nie może Dusza być w świetle, a człowiek zagubiony. Jest wtedy ciężarem kotwiczącym ją do systemu.
Wzrasta wewnętrzna siła i wiara w siebie, choć to wciąż proces. Transformujące się ciało staje w pełni swoich mocy i tożsamości. I o ile zdarzają się wątpliwości umysłu czy emocji, to ciało w dążeniu do rozświetlenia jest tak, stabilne i niezłomne, nieugięte, że nie da się mu zaprzeczyć. Rozświetlająca się materia jest tego dowodem. Do czego Dusza zawsze namawia: Oczekuj poprawy jakości życia. Oczekuj wewnętrznego progresu. Wtedy wiadomo, że podążasz w słusznym kierunku. O ile rozwój w umyśle i emocjach, w poprawiającym się stanie wewnętrznej egzystencji jest dowodem, o tyle odbicie wewnętrznego światła w dobrostanie materialnym, jest już odcinaniem kuponów. Świat energii jest kompatybilny. Ufam ciału i ufam przepływowi energii. Ten jest poza osądem. Ciało jest specjalistą od materii. Moment pokazuje, co mu nie gra i robi to z coraz większą siłą i skutecznością.

Epilog

Moja droga jest historią o mnie, nie o czyiś opiniach. Moje życie jest historią o moim świecie wewnętrznym i jego odbiciu na zewnątrz. O doświadczającej Duszy. O rozwoju, którego zwiększające się piękno, często jest wynikiem przekraczania osobistych ograniczeń. Rozwoju, który powinien przynosić dobre efekty. Nie sądzę, że wszystkie drogi odbywają się tak samo. Zależą od planów, celów i możliwości rozwojowych Duszy.

Wniosek z ostatnich miesięcy: w świecie względności, jedyne co możesz zrobić, to pozostać przy sobie. Masz do przejścia własną drogę. Za każdym razem, gdy zewnętrzne jest ważniejsze, niż ty sam, odbywasz podróż w boczną ścieżkę. I to jest ok, bo to rozwój. Byleby wracać. Dusza nawigacją.

Jednym z moich ludzkich i centralnych doświadczeń Duszy, jest utrata wiary w siebie. W ten sposób ona doświadczała zaprzeczenia siebie i swoich możliwości. Pamięci o tym, że jest(eś) istotą, która początek ma w źródle, tym Pierwszym, który jest Wieczną Energią Trwającą Przedtem, Teraz, w Przyszłości. W procesach nie byłyśmy i nie jesteśmy same. Dusza żyjąc w ziemskim kolektywie, wchodzi w interakcje w innymi istotami/ energiami, korzystając z ich, pomocy, wsparcia, opieki, nauki, podejmując wspólne przedsięwzięcia i projekty.

Mam okazję oglądać Duszę jako badacza, świadomą istotę, kosmicznego podróżnika, nauczyciela studiującego Ziemię, jako obiekt Boskiej Kreacji. Przekazywać wiedzę, jest jednym z podstawowych powołań Duszy. Dzielić się wnioskami z podróży i rozpoznania świata. Dusza jest z Domu Nauczycieli. Mogę to oglądac wyraźnie, gdy otwierają się kosmiczne poziomy tego aspektu jej istnienia.

Czas podsumowań.

Ps. Pytanie na koniec: jak to jest, że łatwiej nam przyjąć zdanie innych, jako prawdę o sobie, niż zaufać swojej mądrości? Wszystko co robisz, robisz dobrze na Tu i Teraz swoich możliwości.

Dążmy do doskonałości człowieczeństwa. Ze wszystkiego można ukręcić lody, czyli przekuć doświadczenia na rozwój. To kwestia konstruktywnego podejścia do siebie i często pokonywania strachu.

Dusza niesie ci dar świadomego, spełnionego życia.

Pozdrowienia.

Poczytaj także:

O tym jak Dusza uzdrawia moje człowieczeństwo.

Boskie jakości serca

Praktyka serca.

Moc serca.

Planeta Ziemia: aktualności ewolucyjne.