Samotność i Dusza
Samotność to takie uczucie, którego bardzo się boimy. Cisza, to taki stan, którego także się boimy. W ciszy odnajdziesz siebie, a to, co w Tobie nie zawsze bywa łatwe. Od maleńkiego zbieramy w sobie emocje. Raczej trudne, niż piękne. Tak to już jest. Jednak, jakkolwiek trudno by nie było, nigdy nie jesteśmy sami. Nigdy nie jesteśmy sami bo to po prostu niemożliwe. Na drodze życia jest z Nami Dusza, a w niej Bóg. Nawet jeśli nie czujemy Jej obecności, Ona jest. Inaczej byśmy nie żyli.
W trudnych sytuacjach życiowych często czujemy się osamotnieni i niezrozumiani. I tak w istocie rzeczy jest. Dlaczego? Bo to, co dane Nam przeżyć jest indywidualnym doświadczeniem, każdego z Nas. Osobistą drogą. Nawet jeśli pojawi się na niej drugi człowiek, to tylko na chwilę.
W samotności czujemy strach. I to jest bardzo naturalne. Skoro Bóg dał nam takie emocje, to znaczy, że są one potrzebne, dobre. Służą czemuś. Zamiast bać się strachu lub spychać w niewidzialne zakamarki naszej istoty, spróbujmy się z nim zaznajomić. Zaakceptować, oswoić, zrozumieć dlaczego on jest. Kiedy to się stanie, strach nie będzie nas ograniczał. Pojawi się przestrzeń, w której będziemy mogli ujrzeć drogi, których przedtem nie mogliśmy dojrzeć opanowani trudną emocją.
Nie ma emocji dobrych i złych. Są jedynie emocje niewygodne. Takie, które nam nie służą, ale zawsze przecież dokądś prowadzą.
W bólu, choćby najtrudniejszym nigdy nie jesteś sam. Jest z Tobą Dusza, cząstka Boga. W radości także nie jesteś sam. Jest z Tobą zawsze Dusza. TY JESTEŚ DUSZĄ. Dzieckiem Boga, piękną, świetlistą istotą Wszechświata. Zawsze nią będziesz, cokolwiek by się nie działo, jakkolwiek daleko byś nie odszedł. Zawsze można wrócić. ZAWSZE
Kiedy dane mi jest widzieć ile pomocy, żeby człowiek mógł robić to co robi.. ile dłoni podanych... ile Dusz przychylnych... ile serc otwartych...
Nigdy nie jesteś sam, bo to po prostu NIEMOŻLIWE.
Zaufaj Duszy, zaufaj Sobie, zaufaj Życiu Dziecko Wszechświatów, Dziecko Ziemi.
Poczytaj także:
