Menu

Droga Duszy ma naturę cykliczną. Fraktalną. Droga Duszy jest także wędrówką, nieustannym wspinaniem się po drabinie ewolucyjnej Dusz.

Perspektywa

We Wszechświecie energie krążą nieustannie powodując ruch Dusz w przestrzeni. To potężne strumienie energetyczne, w których zanurzone jest Wszytko Co Istnieje. To jak wielki, energetyczny układ krwionośny we Wszechświecie, który jest ciałem Boga. Ten prąd niesie Dusze w doświadczenie.

Tak jak u człowieka punktem kulminacyjnym obiegu krwi jest serce, tak we Wszechświatach punktem kulminacyjnym dla obiegu energii jest Bóg. Energie krążąc w Uniwersum przepływają nieustannie przez Stwórcę, który jest początkiem i końcem wielkiego kręgu życia. Energie przynoszą informacje, oczyszczają się i wyruszają dalej, powodując przepływ we Wszechświecie. Nasze Dusze zanurzone są w obiegu energetycznym Wszechświata. Kiedy przebywają w nurcie zstępującym jest to czas drogi ku doświadczeniu. Gdy przebywają w nurcie wstępującym. Wracają do domu, do Boga. W praktyce oznacza to zwijanie wszystkich żyć/ wcieleń i powrót do domu dla odpoczynku i regeneracji.

Dlaczego Dusze wyruszają w doświadczenie?

Z trzech podstawowych powodów: po pierwsze dla osobistego rozwoju (ewolucji, dojrzewania). Po drugie dla Boga, po to by On w ich drodze mógł oglądać swoje stworzenie. I po trzecie dla budowania Wszechświatów czyli Boskiego Stworzenia. Ten aspekt jest powiązany ściśle z ewolucją Dusz.

Droga Duszy ma naturę cykliczną. Jest fraktalna. W obrębie jednego wielkiego cyklu doświadczenia Duszy jest dwanaście pomniejszych etapów i trzynasty, ktory jest integracją drogi i przejściem. Dusza przechodzi od pierwszego do dwunastego poziomu ewolucyjnego. W trzynastym następuje przeskok do kolejnego wielkiego cyklu, fraktala zdarzeń, w którym Dusza może doświadczać całkowicie innej drogi wcielając się na przykład w ciała planet.

W drodze przez istnienie Dusze nieustanie się wcielają tak w światach materialnych jak i niematerialnych. W drodze przez doświadczenie buduje się ich osobowość. Jest ona sumą świadomości wszystkich wcieleń, w światach, w których Dusza przebywała.

Świadomości podróżują z Duszą przez doświadczenia. Co jakiś czas Dusza zdejmuje je z siebie i zanurza się w Źródle. W Bogu. Taki recykling, albo spa. Kiedy wyjdzie ponownie ku doświadczeniu w miejscu, gdzie Dusze przechowują wspomnienia odnajduje swoją osobowość i zabiera ją w dalszą podróż. Osobowość Duszy tworzą zintegrowane świadomości wszystkich wcieleń. Dusza zabiera osobowość w podróż przez doświadczenia, ale tylko wtedy, gdy uważa ją za wartościową. Jeśli nie - pozostawia. Może też powracać do pozostawionej osobowości. Czasem jest też tak, że Dusza pozostawia nabytą wiedzę i rozpoczyna całkiem nową drogę.

Pytanie: Jak wygląda czekanie świadomości na Duszę? To jest jakiś stan?

Tak. Stan oczekiwania świadomości na powrót Duszy jest zawieszeniem. Przypomina czyste bycie. Bezruch. Osobowość Duszy nie ma świadomości, że czeka. Jest czystą energią; zapisem przebytej drogi. Przypomina to odwieszenie marynarki do szafy. Ubranie nie ma świadomości, że czeka na założenie. Po prostu wisi i już.

Rozmowa z Duszą:

Dusza: Droga Dusz jest nieustanną ewolucją. Wszechświaty są ewolucją. Bóg także jest ewolucją. To jedno z podstawowych praw Istnienia i Zamysł Boży na Życie. Rozwój jest siłą napędową Istnienia. Pewnego dnia i ja stanę się domem duchowym dla innych Dusz. Ogromnym polem energetycznym, które będzie się rozwijało na podstawie drogi Dusz powstałych z mojej energii. Przestanę wtedy podróżować. Ten proces już się rozpoczął z narodzinami nowej Duszy.

Ja: Kiedy to się stanie?

D: To odległy czas sześciu Wszechświatów.

J: Co się stanie ze mną? Z moją świadomością?

D: Staniesz się najpiękniejszą gwiazdą w moim polu. Wspomnieniem naszej wspólnej drogi...

I tak to jest.

Spokój serca.

Akceptacja przemijania.

Cieszę się, że mogłam - że mogę być iskrą w wiecznej drodze Duszy. Iskrą, która nie zgaśnie w jej pamięci.